Schulz von Thun rozróżnia cztery poziomy komunikacji, które wpływają na sposób przekazywania i odbierania informacji. Są to: poziom faktów, poziom samocharakterystyki, poziom relacji oraz poziom apelu. Każdy z tych poziomów ma swoje cechy i wpływa na sposób interpretacji przekazu.
Poziom faktualny
Komunikacja jest kluczowym elementem naszego życia. Bez niej nie byłoby możliwe porozumienie między ludźmi, a co za tym idzie, nie byłoby możliwe funkcjonowanie społeczeństwa. Jednym z najważniejszych aspektów komunikacji jest jej jakość. Aby komunikacja była skuteczna, musi być jasna, zrozumiała i precyzyjna. Schulz von Thun, niemiecki psycholog i komunikolog, opracował teorię czterech poziomów komunikacji, które pomagają zrozumieć, jakie elementy wpływają na jakość komunikacji.
Pierwszym poziomem komunikacji jest poziom faktualny. Na tym poziomie przekazywane są informacje, fakty i dane. To poziom, na którym mówimy o tym, co się dzieje, co widzimy, co słyszymy. Przykładem może być zdanie: „Dzisiaj jest piękna pogoda”. Na poziomie faktualnym przekazujemy informacje bez żadnych dodatkowych znaczeń czy emocji. To po prostu opis sytuacji.
Jednakże, poziom faktualny nie jest jedynym poziomem komunikacji. Schulz von Thun wyróżnił jeszcze trzy inne poziomy: poziom samocharakterystyczny, poziom relacyjny i poziom apelacyjny. Każdy z tych poziomów wpływa na jakość komunikacji i może mieć różne znaczenie w zależności od kontekstu.
Poziom samocharakterystyczny dotyczy nas samych. Na tym poziomie mówimy o naszych uczuciach, myślach i potrzebach. Przykładem zdania na tym poziomie może być: „Czuję się zły, że nie udało mi się zrobić tego zadania”. Na poziomie samocharakterystycznym przekazujemy informacje o sobie, co pozwala innym lepiej nas zrozumieć.
Poziom relacyjny dotyczy naszych relacji z innymi ludźmi. Na tym poziomie mówimy o tym, jakie mamy z innymi osoby relacje, jak się do siebie odnosimy i jakie są nasze oczekiwania wobec siebie nawzajem. Przykładem zdania na tym poziomie może być: „Czuję się zraniony, że nie powiedziałeś mi o tym wcześniej”. Na poziomie relacyjnym przekazujemy informacje o naszych relacjach, co pozwala nam lepiej zrozumieć, jakie są nasze potrzeby i oczekiwania wobec innych.
Ostatnim poziomem komunikacji jest poziom apelacyjny. Na tym poziomie mówimy o tym, co chcemy osiągnąć poprzez naszą komunikację. Przykładem zdania na tym poziomie może być: „Proszę, pomóż mi zrobić to zadanie”. Na poziomie apelacyjnym przekazujemy informacje o naszych potrzebach i oczekiwaniach wobec innych, co pozwala nam osiągnąć nasze cele.
Wszystkie te poziomy komunikacji są ze sobą powiązane i wpływają na jakość naszej komunikacji. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na każdy z tych poziomów i umieć je rozróżnić. Dzięki temu będziemy w stanie lepiej zrozumieć innych ludzi i lepiej się z nimi porozumieć.
Podsumowując, Schulz von Thun wyróżnił cztery poziomy komunikacji: poziom faktualny, poziom samocharakterystyczny, poziom relacyjny i poziom apelacyjny. Każdy z tych poziomów wpływa na jakość naszej komunikacji i może mieć różne znaczenie w zależności od kontekstu. Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na każdy z tych poziomów i umieć je rozróżnić, aby nasza komunikacja była skuteczna i jasna.
Pytania i odpowiedzi
Pytanie: Jakie poziomy komunikacji rozróżnia Schulz von Thun?
Odpowiedź: Schulz von Thun rozróżnia cztery poziomy komunikacji: poziom faktów, poziom samocharakterystyki, poziom relacji oraz poziom apelu.
Konkluzja
Schulz von Thun rozróżnia cztery poziomy komunikacji: poziom faktów, poziom samo-odczucia, poziom relacji oraz poziom apelu.
Wezwanie do działania: Zapoznaj się z poziomami komunikacji według Schulz von Thun i zastosuj je w swojej codziennej komunikacji.
Link tagu HTML: https://acutemind.pl/
